Dag 9: Zion National Park

Vandaag een momentje van uitslapen op deze speciale dag. Ilse is namelijk jarig en werd 28 jaar. Toch voelde ze zich heel de dag niet echt jarig. Wel leuk dat Vera, haar moeder en vader, mijn ouders en tante Wil en Ome Jan aan haar gedacht hadden en haar feliciteerden. Geen cadeau voor haar, want die krijgt ze als we weer in het land zijn. Om half 10 opgestaan en gedoucht. Bij het restaurant van de Pioneer Lodge hebben we met vieren buiten ontbeten. Ilse en ik zijn maar weer eens aan de panecakes gegaan. Zelf heb ik mijn bord half opgegeten. Om 10 uur zijn we naar Zion NP vertrokken.  Na een paar minuten zaten stonden we met de auto voor het huisje van de ranger om het Rk te betreden. National Parkpasje laten zien en we mochten door. Doorgereden naar het visitor center waar we de auto parkeerden.

Kortgezegd, Zion is een geweldig mooi park. Rotsen worden afgewisseld door groen en water. Het park kent diverse wandelroutes. Deze rouets zijn te bereiken door de busdiensten die daar rijden. Met de auto kan je het park zelf niet in. Met de bus zijn we naar de laatste wandelroute doorgereden, namelijk The Narows. Deze route was perfect te belopen aangezien er verharding was aangelegd. Overigens waren we op die route een van de jongsten, want de bejaardensoos was weer uitgelopen. We zagen een erg indrukwekkende omgeving.  De verharding stopte bij een stromend rivier. Ilse, frenk en zijn de rivier overgestoken om de route te vervolgen. Het water was enorm koud en lag vol gladde stenen. Na de derde oversteek zijn Ilse en ik teruggegaan nAr Jacqueline, Frenk heeft de route verder vervolgd. Ilse en ikmoesten de oversteek op blote voetten doen en dat was niet meer te doen. Uiteindelijk zijn we alle vier weer teruggelopen naar het beginpunt en  hebben we de bus gepakt voor een tweede wandelroute.

De tweede wandelroute begon bij Zion Lodge, echter voordat we aan de toch begonnen, zijn frenk en ik een ijsje gaan halen. Zeld had ik een grote ijshoorn met vanille en chocolade. Als kleine verrassing had ik voor Ilse een verjaardagsmuffin gekocht. Nadat we alles op hadden, zijn we aan de tocht begonnen. Het was een schitterende tocht, de bergen in. We zijn omgeveeer 2,5 km omhoog gegaan, waarbij de eerste meters verhard waren en vevrlgens overging op rotsen. Het was een leuke en mooie klim dat ons leidde naar kleine watervallen, mooie natuur en uiteindelijk een meertje tussen steile rotsen. Rgooi. Op het eindpunt hebben we even gezeten en zijn we teruggegaan. Afdalen ging een stuk sneller, maar toch hebben we 2,5 uur over de tocht gedaan. Moe maar voldaan kwamen we bij de bus aan en hebben we ons naar de auto laten rijden. Gekozen werd om weer terug te gaan naar Springdale om weer in ten checken bij de Pioneer Lodge. Frenk en ik verheugde ons p het bubbelbad maar helaas waren er geen kamers vrij.  Op zoek naar een slaapplaats hebben we in Springdale en Zion diverse hotels en motels aangedaan, maar ze waren of vol of te duur. Zelfs 1 van 300 euro. uiteindelijk besloten we om door Zion NP maar te gaan  rijden om alvast op weg te gaan naar onze bestemming van morgen, namelijk Bryce Canyon.  In Carmel in Utah hadden we eindelijk geluk. Golden Hills Motel en Restaurant had nog twee kamers over voor 60 dollar per kamer. Een standaard motel uit de Amerikaanse films, waarbij het lichtbord half kapot was. Alleen de letters ills en tel waren nog leesbaar. De kamer is degelijk en schoon. Jammer genoeg was het bad kapot en hebben we 10 minuten lopen klooien om de deur op slot te krijgen. Overigens ook hier alleen maar bejaarden.

Om kwart voor negen zijn we wat gaan eten in het restaurant schuin tegen over het hotel. Ilse had kip teriyaki en ik kip barbecue. Erg lekker en weer goedkoop. Om 22 uur hebben we Jacqueline en Frenk welterusten gewend en zijn we onze motelkamer ingegaan. Na een douche en het klaarleggen van onze spullen, zijn we naar bed gegaan. Nog ff wel tv gekeken weer komedies. Het ligt vervolgens uitgedaan om morgen op tijd naar Bryce Canyon te rijden.

Ook al was het veel lopen en geen standaarddag, hoop ik dat Ilse toch een leuke verjaardag heeft gehad,  ook al voelde ze zich niet echt jarig. Tot morgen!